Dans tot je de weg weer weet

bron foto

Het is hier weer een weekje stil geweest. Maar dat was expres, want ik was aan het mijmeren. Vorige week had ik een bijzonder gesprek dat geheel in het teken stond van mij. Wie ben ik, waar sta ik, maar vooral: waar wil ik naartoe? Het gesprek leidde nog niet direct tot antwoorden, maar wel tot inzichten. Waarvan de speech van Nelson Mandela uit mijn vorige blogpost er één was. Het originele citaat komt overigens van schrijfster Marianne Williamson. Dat wist ik natuurlijk wel, maar mijn vader wees me daar nog even op en ik vind het slordig dat ik het er niet bij zette. Hierbij heb ik dat weer goed gemaakt.

Maar goed, mijmeren dus. Over wat het gesprek me gebracht heeft, welke gedachten er de afgelopen week in mijn hoofd ronddwaalden, of ik al iets meer een richting in mijn hoofd heb. Ik moest daarover een brief schrijven en dat heb ik zojuist gedaan. En ik geloof dat ik daar misschien wel iets groots mee teweeg heb gebracht. Maar dat weet ik nog niet. We zullen zien. Er zijn altijd zoveel 'maren'...

Hoewel de brief heel erg persoonlijk is, vind ik het toch leuk om een klein stukje hier te delen. Om mijn eigen 'reis' - oh nee, dat klinkt wel heel zompig - te documenteren en jullie misschien zelfs een klein beetje te inspireren ook eens stil te staan bij wie je bent en wat je nou eigenlijk wil en belangrijk vindt.

Tijdens het gesprek werd mij gevraagd of ik voorbeelden kon bedenken van momenten die tekenend voor mij zijn. Waar ik iets deed dat heel goed en helemaal als mij voelde. Ik heb geprobeerd om die ervaringen boven water te krijgen, waarbij ik het gevoel kreeg: ja, dát is Froukelien ten voeten uit. Of: tóén voelde ik me helemaal op mijn plaats, of deed ik iets wat zó natuurlijk voelde… Misschien zoek ik wel te diep of maak ik het te zwaar, maar ik kan die momenten niet vinden. Toen heb ik gedacht aan momenten waarop ik me het fijnst voel.

Ik voel me het fijnst als ik, zoals nu, met een kop thee aan de eettafel zit te schrijven. Met pen en papier, en de woorden komen vanzelf. Ik voel met het fijnst als ik buiten ben, in de zon. Niets doen is dan zo makkelijk. Ik voel me het fijnst als ik me focus op één ding tegelijk en me daar zo in verlies dat ik nergens anders meer aan kan denken. Bakken, koken – hoe frustrerend soms ook. Het is toch heerlijk als je enige zorg is of je cupcakes, taart of avondmaaltijd wel zullen smaken. Ik voel me het fijnst als ik een boek lees, of een tijdschrift. Het papier voelt zo fijn tussen mijn vingers. Ik voel me het fijnst als ik iets voor mensen kan betekenen. Al is het maar heel klein. Een pak luiers uit het bovenste schap in de Kruidvat pakken, voor iemand die er net niet bij kan. Vriendinnen verwennen met lekkere hapjes. Mensen laten lachen, lol hebben, zichzelf laten zijn.

Ik had bedacht dat 2013 een belangrijk jaar voor mij zou worden. En 2013 is inderdaad een jaar waarin er veel met mij gebeurt. Het begon niet erg prettig – zo zwart en donker wil ik me nooit meer voelen. Maar het brengt me uiteindelijk wel ergens. Het geeft me tijd en ruimte, een duwtje, om mezelf belangrijke vragen te stellen. Vragen die voorheen heel zwaar en dreigend voelden en nu soms nog steeds wel zorgen voor vervelende kriebels in mijn buik. Maar ik vind het niet meer zo erg om met die vragen rond te lopen. Het doet me haast geen pijn meer dat ik er (nog) geen antwoord op weet. Ik vertrouw erop dat dat wel komt. En ik hoef ook niet in één keer het allerjuiste antwoord te weten. Geluk is een richting, geen punt. En ik geloof dat ik dit jaar de goede richting in ben gelopen. Al voelt lopen nog te stijf, te ‘ik doe het omdat het zo hoort’. Ik wil fladderen, sprankelen en dansen.

Dans en weet dat je bestaat

dans een dans op hete kolen

dans de gaten in je zolen

dans tot de planeet vergaat

dans als alles is gezegd

dans tot je de tijd vergeet

dans zoals je ademhaalt

dans tot je de weg weer weet

dans om nooit meer stil te staan

dans de sterren en de maan

dans de bomen en het bos

niets meer vast en alles los

Ingmar Heytze uit: Alle goeds, Uitgeverij Podium, 2001