dinsdag 26 november 2013

Een beetje blijheid verspreiden

Zonder al te veel in herhaling te vallen, baseer ik mijn blog van vandaag weer op The Self Help Hipster. Ik volg haar 50 dagen tot 2014 challenge immers op de voet. En ze heeft het nu eenmaal geschopt tot één van mijn favorietste bloggers. Gisteren ging de assignment van de dag over werk. En laat dat nu precies het deel van mijn leven waar ik het minst gelukkig over ben.

Onderdeel van de opdracht was om minstens 20 minuten te schrijven om een antwoord te vinden op de vraag 'Wat is jouw levensdoel?'. Zuchtend en steunend vleide ik me neer achter mijn notitieboekje. "Ik weet het echt niet," was de eerste zin die ik opschreef. "Van deze vraag krijg ik hartkloppingen," was de tweede. Maar toen dacht ik: "Niet miepen maar schrijven," en stak ik van wal. De 'theorie' achter deze opdracht kun je hier lezen. Van Steve Pavlina moeten we schrijven tot we in huilen uitbarsten: dán heb je je levensdoel gevonden. SHH is gelukkig niet zo streng en zegt: "Schrijf totdat je 'FUCK YES' denkt." En lo and behold, ik had het echt niet verwacht, maar na een half uur legde ik grijnzend van oor tot oor mijn pen weer neer.

Het eerste kwartier kwam ik nergens. Ik bleef maar hangen op werk en mijn loopbaan en wat ik daarin wel en niet leuk vind (of denk te vinden). Maar al schrijvend bedacht ik me dat werken helemaal niet mijn levensdoel is. Tuurlijk, ik heb geld nodig om mezelf te onderhouden en me enigszins comfortabel door het leven te bewegen. Maar ik leef niet om te werken. Hoewel werk natuurlijk een groot deel van de tijd in beslag neemt. Dus het is wel belangrijk dat mijn baan op z'n minst een béétje leuk is*. Maar mijn levensdoel ligt ergens anders.

Zonder mijn hele ziel en zaligheid hier bloot te leggen, wist ik opeens (weer) hoe fijn ik het vind om mensen blij te maken. Gewoon even te laten lachen. Gewoon een beetje blijheid te verspreiden. Door het maken van een grapje, het geven van een complimentje of het toesteken van een helpende hand. Glimlachen, de deur openhouden, kaartjes versturen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Random acts of kindness. Een beetje licht en luchtigheid brengen. Nou ja, you get the picture. 

Hoe ik dat dan wil gaan doen? Mijn hersenen draaien overuren. Ik kon er niet van slapen. Het liefst bedenk ik hier een projectje voor, waar ik dan ook over wil schrijven. Zodat ook mijn stukjes lachjes brengen, of inspiratie, of een minuutje ontsnapping aan de waan van de dag.

Voor nu word ik heel blij van het chocoladeletter project dat op Facebook rondwaart. Dit weekend koop ik voor 10 mensen die reageerden op mijn Facebookstatus een chocoladeletter, met een blij kaartje erbij. En ik koop er ook één voor mijn buurman, die me elke avond als ik uit mijn werk kom begroet met de woorden: "Goedemorgen, liefste buurvrouw!" Ik geef hem de B van Buurman, want ik weet niet hoe hij heet. Daar ga ik ook maar eens verandering in brengen. Ik verdien er geen geld mee, maar van het idee alleen al ga ik stuiteren. En Buurman hopelijk ook.

* 'Toevallig' kreeg ik vandaag van twee mensen dezelfde fantastische vacature toegestuurd. Even good vibes het universum insturen. Ik wil die baan. 

16 opmerkingen:

  1. ha lieve Froukelien, wat een geweldig stukje weer. ik moet toch weer even aan onze intervisie-momenten denken (en niet het frustratiedeel van de bijeenkomsten :-)). Was toen ook niet de conclusie dat je op de wereld bent om je stralende zelf en blijheid rond te strooien? Ik geloof wel dat het daar voor jou te doen is in ieder geval. Zoek een manier om met je passie net genoeg centjes te verdienen om boterhammen te kunnen kopen. Schrijf dat boek, ik zal het kopen! :-).
    En ik word ook heel blij van de chocoladeletter-actie! Succes, liefs, Addy

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, klopt helemaal Addy! Ik was het een beetje uit het oog verloren, maar kom er toch telkens weer op terug. En ik geloof dat ik er nu eindelijk echt van overtuigd ben dat dit het is voor mij :-)
      Dank voor je lieve reactie! Snel weer "intervisieën". Toevallig (vast niet) 'sprak' ik vandaag zowel jou als Wieteke als Clim :-)

      Verwijderen
  2. Je bent een topper!!!! Ik zie en spreek je veeeeeel te weinig, maar ik houd van je (en van je blogs)! Kussssss

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thanks liefie <3 Dat moet inderdaad veeeel vaker. Ook één van mijn vele voornemens ;) Xxx

      Verwijderen
  3. Lieverd, je maakt nú al mensen blij met je stukjes. Mij in elk geval!!! En o, wat hoop ik voor jou op die baan. Ik maak een hotline naar het universum.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat heer-lijk dat je wat had aan die opdracht en helemaal liep te stuiteren: gisteravond voor het slapen gaan je blog erover gelezen en werd er vrolijk van dus vandaar nog even een comment. Verspreid jij kindness and happiness, zet ik ook een lijntje uit voor die baan!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah, leuk dat je nog even terug bent gekomen om te reageren! :) En dánk voor het lijntje! Xx

      Verwijderen
  5. Leuk dat je op die manier mensen blij maakt door hun een letter te kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Puur eigenbelang ;) Ik word er namelijk zelf ook heel blij van!

      Verwijderen
  6. Ik ben jaloers! Ik heb dat van Steve Pavlina toevallig een paar weken geleden gedaan en ik zat echt drie kwartier en ik kreeg er echt niets meer bij. Sommige dingen kwamen dichtbij, maar ik kon het niet beter definiëren en ik moest maar niet janken. Misschien moet ik het nog een keer opnieuw proberen, maar dan minder streng ;)
    Succes met die vacature!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat als je eraan begint met het idee: "Ik MOET straks janken anders is het het niet," dat dat een beetje een averechts effect heeft. Inderdaad minder streng zijn en gewoon maar zien waar je uitkomt :) Ik ben benieuwd of het je de volgende keer wel wat brengt!

      Dankjewel :)

      Verwijderen
  7. Ook weer met dit stukje heb je me een groot geluksgevoel bezorgd. Dankjewel van oma Fr

    BeantwoordenVerwijderen