Gekke trekjes: de boekeneditie

Hoi lieve allemaal, bedankt voor jullie beterschapswensen als reactie op mijn vorige blog. Het been is inmiddels lekker blauw van buiten en nog wat beurs van binnen. Maar ik ben weer mobiel en van de schrik bekomen. Lieve berichtjes helpen zeker bij het herstel :-)

Een paar weken geleden betrapte ik een collega op een vreselijke daad. Met een vertrokken gezicht en pijn in mijn hart moest ik aanzien hoe zij haar pas gekregen boek (dat, heel toepasselijk, ging over het schrijven van columns en blogs) mishandelde. Ze vouwde het boekje helemaal dubbel en kneep er nog eens lekker hard in, zodat het open op tafel zou blijven liggen. De rug van het boek kermde van de pijn. Mijn hart huilde. In de boekenkast van mij en mijn vriend is precies te zien welke boeken hij nog niet heeft gelezen. De exemplaren die wel aan hem ten prooi zijn gevallen, hebben allemaal gebroken ruggetjes. De boeken die alleen ik gelezen heb, zijn bijna niet van nieuw te onderscheiden. Ik buig mijn boeken nooit om, leg ze nooit open en ondersteboven neer en lees ze (onbewust, echt waar!) maar half opengeslagen. Alleen de boeken die ik ooit op het strand las zien er ietwat gehavend uit. En om die boeken grient mijn hartje toch ook een beetje.

Mijn boekenkast is bovendien, heel OCD-verantwoord, op kleur gesorteerd. De boekenkast is de blikvanger in onze woonkamer, dus moet 'ie er natuurlijk wel een beetje stylish bij staan. Het liefst zou ik de boeken ook nog op grootte sorteren, zodat het nog wat netter oogt. Een mooi klusje voor in de Kerstvakantie. Sowieso moet ik maar eens opruimen en herindelen. Want al die boeken die dwars in de kast liggen? Brrr. Boekenseries staan overigens wel gewoon bij elkaar. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om de Harry Potters van elkaar te scheiden. Gelukkig zijn alle drie de ruggen van De Hongerspelen zwart.

Nog zo'n gek boeken trekje: ik moet het boek waarin ik begin altijd uitlezen. Ook als ik het eigenlijk helemaal niet zo'n leuk boek vind. Misschien wordt het over een paar bladzijden wel spannend? Misschien gebeurt er in de tweede helft nog meer? Soms lees ik weken, máánden geen boek, omdat ik bezig ben in eentje waar ik met geen mogelijkheid doorheen kom. Het opgeven en in een ander boek beginnen? No way José. Als ik dat deed, had ik bijvoorbeeld nooit Bonita Avenue uitgelezen, wat pas op het einde echt een heel goed boek blijkt. Doodzonde als ik daar nooit achter gekomen was, natuurlijk.

Iets soortgelijks heb ik met notitieboekjes. Die wil ik eigenlijk ook altijd helemaal vol schrijven, voordat ik in een nieuw boekje begin. Ook als het papier naar is of als ik een heel heel heel mooi nieuw boekje gekocht heb (ook zo'n dingetje...) dat ligt te popelen om beschreven te worden. Gelukkig word ik hierin iets flexibeler en pak ik steeds vaker gewoon het boekje dat het hardste naar me roept. Op dit moment roept mijn nieuwe agenda keihard mijn naam. Beschrijf me! Vul me in! Gebruik je nieuwe stickers, masking tape, post-its, labeltjes (nog zo'n dingetje...)! Jongens, ik kan echt niet wachten om afspraken voor 2014 te maken. Oké, wel. Laat die agenda eigenlijk nog maar even lekker leeg. Want mijn planning en to do lists voor de laatste weken van dit jaar staan bomvol. Ik heb ook gekke lijstjes- en planningtrekjes. Maar daarover misschien later meer.

Heb jij ook dit soort gekke trekjes, met boeken, notitieboekjes of iets anders? Ik ben toch hopelijk niet de enige met dit soort raars?