Ik heb dus een schrijfcursus gedaan. Mijn eerste korte verhaal is inmiddels een feit. Ik denk niet dat ik dat verhaal ooit hier zal plaatsen, want dat vind ik te eng. Het privilege (haha) dat verhaal te mogen lezen is slechts voorbehouden aan hen die zeer dichtbij mij staan. Lezers tot nu toe: mijn vriend. Oké, en mijn medecursisten en docent maar die tellen niet. Dat wordt nog wat als ik ooit mijn boek uitbreng.
Tijdens de cursus kregen we ook de opdracht om voortaan overal naartoe een notitieboekje mee te nemen. In dat boekje moeten we 'momentjes' verzamelen. Stukjes tekst van een paar regels, die allerlei gebeurtenissen van de dag kunnen beschrijven. Koffie in een café, in de rij voor de kassa bij Albert Heijn, een vergadering op het werk of - zoals in mijn geval heel vaak - gebeurtenissen op stations en in de trein. Momentjes zijn dingen die je zelf meemaakt, doet of denkt. Maar het kunnen ook gesprekken zijn die je hoort, of beschrijvingen van mensen die je opvallen. Je leert erdoor te luisteren naar hoe mensen met elkaar praten, gebeurtenissen feitelijk te beschrijven en inspiratie te halen uit alles om je heen.
De schrijfcursus duurde 15 weken. In de eerste vijf weken heb ik fanatiek in mijn notitieboekje geschreven. Heel veel momentjes verzameld. Bij een aantal momentjes bedacht ik dat dat leuke anekdotes zouden zijn om over te bloggen. Slechts één momentje heeft het uiteindelijk tot blogpost geschopt. Het notitieboekje ligt inmiddels al weken onaangeroerd op de bodem van mijn zwarte schoudertas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten