donderdag 2 juni 2016

Toch nog een blog

Vandaag wil ik echt heel graag een blog online zetten, want vorige week lukte dat ook al niet. Mijn bewondering voor bloggers die iedere dag een stukje online zetten, groeit met iedere dag dat ik géén stukje online zet weer een beetje meer. Want wat blijft er op den duur nog over om over te schrijven?

De stukjes die ik heb geschreven over a) dat ik het nu toch echt ga volhouden om minimaal eens per week iets te plaatsen en b) dat het me wéér niet gelukt is om me aan mijn gestelde doel te houden, zijn inmiddels niet meer op een hand te tellen. Dus daar heeft de wereld ook geen baat meer bij.

Blijkbaar heb ik Facebook geopend, want opeens zit ik te kijken naar een filmpje van een bejaarde riksjafietser die dertigduizend roepie krijgt van een van zijn klanten. Ik lees dat De Speld twee kaarten voor Adele kan weggeven maar dat lekker niet doet. Wel jammer, want ik hoorde dat het gisteren fantastisch was. Ik lees een kort verhaal van mijn schrijfdocente. Een stuk over giftig groen van De Correspondent.

Terug naar Blogger, mijn knipperende cursor, ik typ een paar woorden, haal ze weer weg. Ik werk mijn LinkedIn een klein beetje bij, scroll halfslachtig door updates waarvan ik bij voorbaat al weet dat ze me niet interesseren.

Op tafel ligt een brief van de zorgverzekering. Ik wind me erover op dat ik mijn eigen risico heb verhoogd en dat ik het een goed idee vond om mijn verstandskiezen in november 2015 en januari 2016 te laten trekken. Ik steek mijn hand in de zak cheese onion chips en stop drie chipjes tegelijkertijd in mijn mond. Doe datzelfde nog een keer. (En nog een keer.)

Op Twitter gebeurt niets.

Instagram. Acht mensen vinden de foto van mijn eerste courgette inmiddels leuk. Ik zie een voornamelijk wit interieur, iemand drinkt limonade, iemand pakt haar koffer in en er is iemand in Engeland.

Buiten rijdt er iemand een stellingkast gevuld met eieren een vrachtwagen uit. Hoeveel eieren zouden daar inzitten? Wat zou er gebeuren als die kast omvalt? De overbuurman komt thuis. De haren op zijn achterhoofd worden steeds dunner. Een tweede rek met eieren wordt de vrachtwagen uitgereden.

Ik kijk nooit op nu.nl maar nu lees ik dat Sander Dekker geen rekening wil houden met de ramadan in de examentijd en dat het onderhoud van de Groene Draeck toch goedkoper kan. In Brabant en Limburg is het weer zo ver: code oranje.

Op Facebook zie ik hele leuke glitterschoentjes, maar ze blijken honderd euro te kosten.

Snapchat loopt vast.

1 opmerking:

  1. Haha, dan mag je misschien niet iedere week iets schrijven, maar ik blijf het amusant vinden :) liefs

    BeantwoordenVerwijderen