Channeling my inner pubermeisje

Ik moet even wat kwijt over twee mooie meneren die me deze week zijn opgevallen. Omdat het zaterdagavond is en mijn stukjes heus niet altijd zoveel diepgang hoeven te hebben.

1. Toen een aantal jaar geleden bekend werd dat Daniel Craig de nieuwe James Bond zou zijn, vond ik dat maar stom. Pierce Brosnan was de Bond waar ik mee opgroeide en Daniel paste, vond ik, helemaal niet in het plaatje. Afgelopen week zag ik Skyfall en ik ben volledig van mening veranderd. Niet alleen omdat ik de film heel erg tof vond, maar ook omdat Daniel James Bond gewoon is. Charmant, stijlvol en stoer. En smoking hot, dat natuurlijk ook. Eerder zag ik dat niet zo, maar as we speak is Daniel te zien bij The Graham Norton Show en - laten we het beschaafd houden - ik vind het maar moeilijk om me op het schrijven van deze blog te concentreren.

2. Al heel erg lang ben ik fan van (en verliefd op) Robbie Williams. Voor Take That was ik eigenlijk nét te jong, dus ik ken Robbie vooral van zijn solocarrière. Twee keer zag ik hem optreden en beide keren herinner ik me nog als de dag van gisteren. Deze week stond 'ie weer volop in de spotlights, want zijn nieuwe album is uit. Ik heb het nog maar één keer geluisterd en moet eerlijk toegeven dat ik er niet echt warm of koud van word. Maar dat neemt niet weg dat ik tijdens Van der Vorst Ziet Sterren en The Voice of Holland weer als vanouds zwijmelend voor de tv zat. De haren wat grijzer, de ogen wat rimpeliger, maar nog altijd een volmondige prrrrt waard.

Ik moet een beetje lachen om hoe leeghoofdig dit stukje is. Maar een beetje tienermeisjes gezwijmel heeft nog nooit iemand pijn gedaan, of wel?