Shoot for the moon

Op mijn 'officiële' blog linesonpalms.nl heb ik al een hele tijd niet meer geschreven. Ik ben niet meer tevreden met de lay-out, heb geprobeerd daar wat aan te doen, maar raak steeds verder verstrikt in het ingewikkelde web van CSS templates waar ik geen sikkepit van snap. Jammer, want mijn gevoel zegt niet te willen schrijven voordat de hele lay-out weer tip top in orde is. Zonde, want ik schrijf juist zo graag en was er juist zo van overtuigd dat ik het dit keer eens wél voor altijd zou volhouden.

Al een tijdje probeer ik me voor te stellen hoe het is om onder mijn eigen naam te bloggen. Herkenbaar, vindbaar voor iedereen. Er zijn niet zo gek veel mensen op deze wereld die mijn naam delen. Dus als mensen mij googelen - waarom ze dat zouden doen? daar denk ik maar liever even niet over na - zullen ze vanaf nu direct mijn blog vinden. Dat is eng en leuk tegelijk. Eng, omdat ik daarmee wel moet uitkijken wat ik het universum in zend. Eng, omdat mensen met één druk op de knop veel over mij te weten zullen komen. Dat ik schrijf, bijvoorbeeld. En dat is juist ook het leuke. Mensen mogen zien dat ik schrijf. Dat ik het leuk vind om te schrijven. Dat ik daarmee wil oefenen, for all eyes to see. Schrijven voor mezelf heb ik al zo vaak geprobeerd. Dat lukt me niet. Ik wil schrijven voor lezers, voor feedback, voor kritiek. Om beter te worden, om uit oefening kunst te baren, om blogger, columnist, schrijver te worden.

Misschien hoog gegrepen. Maar shoot for the moon... Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit meer. Een sprong in het diepe dus. Ik ben Froukelien, en ik schrijf. Leuk dat je leest.