dinsdag 26 februari 2013

Over muziek maken

Twee weken geleden zaten er in De Wereld Draait Door een aantal jonge muzikantjes bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel. Ze deden mee aan het Prinses Christina Junior Concours en mochten ieder een klein stukje muziek ten gehore brengen, op hun harp, fagot of viool. Naast dat ik natuurlijk smolt door deze cuteness overload, ging ook mijn muziekliefhebbende hart sneller kloppen. Want hoewel ik het heerlijk vind om naar muziek te luisteren, is er eigenlijk niets leuker dan zelf muziek maken.

Maar daar gaat het gelijk een beetje mis. Want muziek maken, dat doe ik vrijwel nooit. Hoewel ik het wel kán. Ik speel namelijk dwarsfluit. Vroeger vond ik dat het allermooiste instrument dat er was, maar nu baal ik soms dat ik destijds zo'n 'duf' instrument gekozen heb. Liever speelde ik nu vloeiend gitaar, of piano, of misschien zelfs cello. Maar om mezelf dat nu nog aan te leren, dat vergt een heleboel discipline. En daar schort het bij mij nogal eens aan. Ik kan drie akkoorden spelen op de gitaar, en als ik heel erg mijn best doe pers ik er net een klein mopje Zombie uit. Maar daar blijft het bij, ondanks mijn wens om ooit écht gitaar te kunnen spelen. In een bandje. En daar dan ook nog bij te zingen. (maar mijn stem is raar, dus dat durf ik niet)

Maar dwarsfluiten, dat kan ik dus. Zoals zoveel kleine meisjes begon ik met blokfluitles, maar al snel stapte ik over op de Fife - een klein, plastic dwarsfluitje. Zo één als deze. Wat een heerlijk geluid komt daar uit hè? ;). Toen ik eenmaal op een echte, zilveren fluit met kleppen mocht spelen, ging er een wereld voor me open. Ik herinner me nog heel goed het Groot Muziekschool Orkest, waaraan ik met twee vioolvriendinnetjes met veel plezier deelnam. Ik herinner me de fijne sfeer tijdens de repetities, en volgens mij gingen we zelfs met het hele orkest op kamp! Ik herinner me de muffige geur die in de repetitieruimte hing en hoe we ons in de pauzes misselijk aten aan KitKats. Ik herinner me de spanning voorafgaand aan het optreden en hoe eng ik het vond dat mijn piccolo (want dat speel ik ook) tijdens de uitvoering van het Star Wars Theme boven het héle orkest uit te horen zou zijn. 

Ik speelde ook wel eens in de kerk, en heb op mijn eindexamen (muziek was één van mijn eindexamenvakken) dwarsfluit gespeeld. En natuurlijk waren er de jaarlijkse voorspeelavonden. Die ik verschrikkelijk vond. Trillend van de zenuwen stond ik op het podium. Zie dan nog maar eens een mooi geluid uit je fluit te krijgen. Maar ondanks de zenuwslopende optredens, het móéten oefenen (wat ik heel vaak niet deed, behalve een uurtje voordat ik weer les had...) en het soms gewoon echt even Heel Stom vinden, denk ik met heel veel plezier terug aan deze muzikale tijd en zou ik het heel leuk vinden om mijn dwarsfluit weer eens wat vaker uit het stof te trekken.

Nu wil het toeval (kuch) dat mijn vriend in een bandje speelt dat Stairway to Heaven in haar repertoire heeft. U hoort, daar zit een (dwars)fluit in! Alweer ruim een jaar geleden zocht ik de noten uit, maar daar is het tot nu toe bij gebleven. Maar not for long anymore, want binnenkort (met een slag op de arm) sta ik met mijn fluit te shinen op een podium. Wat om de een of andere reden een beetje vies klinkt, maar dat terzijde. Ondanks de plankenkoorts, die ik al voel als ik dit alleen maar typ, kan ik niet wachten om eindelijk weer eens écht muziek te maken.

3 opmerkingen:

  1. Ik ben nu al 1 van je grootste fans! ;)
    En zal zeker vooraan staan in het watergat als jij daar staat te shinen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hihi, mag ik erbij zijn als je gaat shinen met je fluit:D?
    x Anne

    BeantwoordenVerwijderen