Stop this train*

Gisteren had ik twee fijne dates met verschillende vriendinnen: een lunch- en taartdate en een borrel- en burgerdate. Tijdens beide afspraakjes kwam hetzelfde gespreksonderwerp aan de orde, namelijk ouder worden. Los van elkaar kwamen mijn vriendinnen tot de conclusie dat de zo gevreesde, maar onvermijdelijke aftakeling begonnen is. We worden écht oud! Leuk dat dat me twee keer op een dag zo haarfijn duidelijk werd gemaakt. Op welke feiten werd mijn neus gedrukt? Lees en huiver.

1. Wilde stapavondjes zijn verleden tijd. We geven steeds vaker de voorkeur aan een brave borrel na werktijd. Of een klein drankje in de kroeg, ook prima. Maar wel graag op een christelijk tijdstip weer naar huis, want anders is het zonde van de volgende dag.
2. Die volgende dag is, als je dan tóch nog een keertje de bloemetjes hebt buitengezet, de hel op aarde. Want katers worden steeds erger naarmate je ouder wordt. En als je oud bent, vallen de katers je blijkbaar al lastig na slechts vier alcoholische versnaperingen. En katers zijn ook heel zonde van je dag.
3. Ik heb met vriendinnen gepraat over het al dan niet aflossen van mijn hypotheek. Dit behoeft geen verdere uitleg, me dunkt. 
4. Andere gespreksonderwerpen die de revue passeerden: vaatwasmachines, melkopschuim-apparaten, vacuüm opbergzakken (vreselijk handig!), favoriete smaken Nespresso, het doen van weekboodschappen en hoe heerlijk dat toch is en het dertigersdilemma.
5. Toen mijn moeder zo oud was als ik nu ben, was ze zwanger van mij. Slik.
6. Op de één of andere manier gaan gesprekken die ik voer tegenwoordig wel heel vaak over trouwen en kinderen krijgen. What's up with that? Ik ben nog maar net student-af! Oh, wacht...
7. Voor het naar bed gaan (op een alles behalve spannend tijdstip, uiteraard) trok ik nog even een paar grijze haren uit mijn hoofd. Ik heb gezworen mijn haar nooit te zullen verven, maar ben inmiddels de wanhoop nabij. Waarom zijn grijze haren dan ook meteen zo dik en stug en sprieterig? Ik wil dit niet.

Dus, stop mij maar in een verzorgingstehuis. Ik takel af, met rasse schreden. In december moet ik zelfs steunkousen gaan dragen. Maar daarover later meer, misschien. Voor nu vind ik troost in de gedachte aan de kassameisjes van de Albert Heijn. Zij vragen me nog regelmatig om mijn ID-kaart als ik mijn fles advocaat rode wijn wil afrekenen. Dat geeft de burger moed.

* John Mayer zingt een mooi liedje over ouder worden, met daarin één van mijn lievelingszinnen: "So scared of getting older, I'm only good at being young." Maar heus, zo erg is het nou ook weer niet. Behalve die grijze haren dan. En de katers. En dat dertigersdilemma.