"We zijn al blij als we geen laatste worden," was het oordeel van het team, nadat de antwoorden waren ingeleverd en de punten werden geteld. Een paar rondes geleden zeiden we nog goedmoedig tegen elkaar: "Het linkerrijtje moet haalbaar zijn."
Een eeuwenlang durend kwartier volgde. De veertien teams werden één voor één opgenoemd, van de laatste plek naar de eerste. Steeds groter wordende ogen en drukke handgebaren van verrukking, toen we na plek vier nog steeds niet waren genoemd.
Derde plek? Nee, ook niet!
Tweede dan? Nee, een ander team.
Gedeeld eerste werden we.
Maar onze rekening moesten we uiteindelijk toch zelf betalen. Want weten wij veel hoeveel hotelbedden Amsterdam eigenlijk heeft.
