donderdag 21 november 2013

Hardloopjubileum


Precies een jaar geleden - oké bijna precies - begon ik met hardlopen. Voor mijn gevoel heb ik er sinds die tijd al 100 blogposts aan gewijd, maar niets blijkt minder waar. Af en toe kwamen mijn vorderingen wel eens voor in blije lijstjes, maar ik heb bijvoorbeeld nooit eerder geschreven over de Marikenloop die ik in mei van dit jaar liep. 

Ik ben totaal niet sportief. Vroeger zat ik op jazzdance en dat vond ik heus best wel leuk. Maar meestal moest ik mezelf echt naar de les toe sleuren. Ik verheugde me dan vooral op het ijskoude glas melk dat ik ná het dansen in één keer achterover goot. Zo koud en zo snel dat ik er hoofdpijn van kreeg. Hoogtepuntje van de week, ik zeg 't je. Op mijn veertiende stopte ik met dansen en daarna heb ik nooit meer gesport. Op wat blauwe maandagen hangend aan fitnessapparaten na. En een verdwaalde bodypump en pilatesles daar gelaten. Van dat hele pilates gebeuren schoot mijn knie uit de kom. Never again. Tot ik vorig jaar opeens helemaal klaar was met het gekwakkel met diezelfde knie. Ik ging naar de fysiotherapeut en de rest is geschiedenis.

En nu ren ik dus alweer een jaar. Al is een kleine nuancering wel op z'n plaats. Vanaf 18 november 2012 trainde ik ervoor om een half uur achter elkaar te kunnen rennen. Dat ging met ups en downs. Er zijn weken geweest dat ik helemaal niet rende. En weken waarin ik drie keer mijn hardloopschoenen onder bond. Ik schreef me - met angst en beven - in voor de Marikenloop in Nijmegen. Pas een week daarvoor lukte het me ein-de-lijk om non-stop vijf kilometer te rennen. Op 26 mei liep ik mijn eerste race en het was magisch. Ik heb zó veel mensen ingehaald tijdens het rennen. Er waren zó veel mensen slechter dan ik. (En er waren er nog veel meer die véél beter waren, maar die vergeten we voor het gemak maar even). En het allerbelangrijkste: ik deed iets waarvan ik nooit gedacht had dat ik het zou kunnen. En dát, jongens en meisjes, is dus het allerbeste gevoel dat er is. 

De euforie en de voldoening die ik voelde omdat ik mijn doel bereikt had, bleven nog weken door werken. Ondertussen stonden mijn hardloopschoenen stof te verzamelen onder de kapstok. Ik had mijn doel bereikt, dus rennen was niet meer interessant. Achteraf baal ik natuurlijk dat ik niet heb doorgezet. Aan het begin van dit jaar schreef ik namelijk twee hardloopdoelen op. Vijf én tien kilometer rennen. Als ik na de Marikenloop was blijven trainen, weet ik zeker dat ik die tien kilometer nu al in de spreekwoordelijke pocket had gehad. In plaats daarvan probeer ik nu weer op te krabbelen naar mijn 'oude niveau', voor zover je daarvan kunt spreken.

Maar om dit feestelijke stukje (een jaar lang rennen, hieperdepiep!) niet in mineur te eindigen: er ligt een nieuw doel op de loer. Op 11 mei wordt De Groene van Amsterdam georganiseerd. Een marathon dwars door het 'groene' Nieuw-West. Die marathon wordt 'm uiteraard niet, maar gelukkig is er ook een tien kilometerrun. En dat zou haalbaar moeten zijn. Ik durf me nog niet aan te melden, want ik ben bang dat het me toch niet lukt (kuch story of my life kuch). Aan de andere kant, rennen met een doel is 100 keer makkelijker dan 'gewoon voor de leut' een rondje door het park stiefelen. Zal ik dan toch maar...?

9 opmerkingen:

  1. Leuke blog weer!!! In de tweede alinea staat "ik zet 't je", moet denk ik zijn "ik zeg het je"??
    Liefs!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja doen. Niet miepen. Op de 11e vlieg je als Speedy Gonzalez over dat parcours!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Speedy Gonzalez hoeft nog niet eens perse. Ik ben bang dat ik de finish niet eens haal :'). Maar je hebt wel gelijk hoor; ik moet niet zo miepen.

      Verwijderen
  3. Ennee.. wat gebeurt er nou als je het niet haalt? Is dat erger dan helemaal niet meedoen? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. "En het allerbelangrijkste: ik deed iets waarvan ik nooit gedacht had dat ik het zou kunnen. En dát, jongens en meisjes, is dus het allerbeste gevoel dat er is. " <3 Wat goed van je! Mooi stukje over het hardlopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zeg doen! :)
    Leuke foto trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen