Paasbandje

Pasen gaat in dit huis gepaard met een aantal tradities. Het is de enige dag in het jaar dat mijn vriend zijn gebakken of gescrambelde eitje verruild voor een gekookte variant. In de week voor Pasen sta ik mezelf al toe af en toe een regel te zingen uit het alom bekende kinderliedje 'Tis Pasen Jezus is opgestaan'. Op Paaszondag en Tweede Paasdag galmt mijn zoetgevooisde stem door het huis tot ik er zelf knettergek van word. Alle zelfstandig naamwoorden krijgen het voorvoegsel 'paas'. Denk: paastelevisie, paastuincentrum en paaslasagne. En we luisteren de LP van Jesus Christ Superstar.

Dit jaar dreigde ik te breken met deze laatste traditie. De platenspeler moest nog aangesloten. De nieuwe versterker en ik; wij begrijpen elkaar niet altijd. Kortom: teveel gedoe. Dus ik zocht de soundtrack van Jesus Christ Superstar op in Spotify en drukte play. 'Heb je de plaat al aangezet?' klonk het uit de slaapkamer. 'Eh nee,' antwoordde ik, me zeer bewust van mijn heiligschennis: 'Spotify.' 'Vandaar,' zegt mijn vriend, 'ik vond het al zo raar klinken.'

Vervolgens hebben we de hele dag platen gedraaid. De speler stond er nu immers toch. En het moet gezegd: die heerlijke LP-kraak maakt alle muziek beter. Dat je ieder kwartier de plaat moet omdraaien draagt alleen maar bij aan de feestvreugd. Veel beter dan gedachteloos een Spotify playlist aanklikken en de hele dag muziek horen waar je niet eens echt naar luistert. (Laat ik hier meteen maar even bekennen dat ik de platenspeler vanmorgen weer heb opgeborgen en Spotify en ik weer beste vrienden zijn).

's Middags las ik in het Parool dat nu ook het cassettebandje een opmars dreigt te maken. Eminem schijnt zelfs zijn Slim Shady LP uit te willen brengen op cassette. Nog even en ook het cassettedeck is niet meer weg te slaan uit de interieurs van zelfbenoemde hipsters. Staat vast leuk, naast de minicactussen en nutteloze objecten in geometrische vormen onder een glazen stolp.

Ik zie ons al voor me. Met onze walkmans in de trein en een stapel bandjes in onze tas. Met onze walkmans hardlopend door het park, het plastic apparaatje als mode-accessoire aan onze leggings geklemd. Dat we op zaterdag aan de radio gekluisterd zitten, met de Top 40 voor onze neuzen en onze vingers bij de recordknop, hopend dat de DJ zijn mond houdt tijdens de in- en outro's van onze favoriete liedjes. En dat alle kinderen straks wel weer weten wat het verband is tussen een potlood en een cassettebandje. In ieder geval begin ik mijn zoektocht naar een bandje van Jesus Christ Superstar alvast.