dinsdag 5 april 2016

Over werk, verwachtingen en levensgeluk

Vandaag las ik in een boek dat we van onze baan niet moeten verwachten dat die ons gelukkig maakt. Werk is gewoon een manier om in je levensonderhoud te voorzien. Het boek gaat over het versimpelen van je leven, en staat propvol relativerende gedachten over werk, relaties en jezelf. Alles staat in het teken van loslaten, accepteren en je verwachtingen bijstellen. Nog zo'n mooie quote (nee maar echt): 'Onze eigenwaarde hangt volledig af van datgene wat we onszelf opleggen om te zijn en te doen'. Maar over eigenwaarde wellicht op een later moment een ander stukje.

Werk dus, en dat je daar heus niet altijd gelukkig van hoeft te worden. In de context van het boek begrijp ik deze gedachtegang wel: het helpt natuurlijk enorm als je de verwachtingen op het gebied van je werk niet te hoog legt. Dat je gewoon je dingetje doet op kantoor, zonder dat je ervan verwacht dat het bijdraagt aan een hoger doel of een ultieme levensvervulling. Immers, als je vindt dat je werk de sleutel tot jouw geluk is, dan moet alles wat je doet zinvol zijn, moet alles leuk zijn en doe je zelfs de stomste taken met een glimlach op je gezicht. Beter nog: er zíjn geen stomme taken. No pressure.

Toch borrelde er een brokje verontwaardiging in mij op. Want dit is totaal niet hoe ik naar werk wil kijken. Wat ik belangrijk vind in mijn werk, is dat het iets is waar ik zelf veel voldoening en blijheid uithaal. En waar anderen, op wat voor manier dan ook, iets aan hebben. Plus: we besteden het grootste gedeelte van ons leven aan werken, dus dan willen we toch wel iets doen waar we gelukkig van worden en waardoor we aan het einde van de dag voldaan naar bed kunnen gaan? (Om te doen wat we écht het grootste deel van ons leven doen: slapen. En jongens, word ik me daar toch een partijtje gelukkig van.) Dat je er dan toevallig ook nog van leven kunt, is mooi meegenomen. Maar ja, op die manier leg ik de lat voor mijn (toekomstige) baan inderdaad wel erg hoog.

In het boek staat ook nog een tussenvorm: 'Bedenk dat alleen al het feit dát je werkt je een gevoel van zin kan geven. Werk is een van de dingen die het leven de moeite waard maken. Het uitvoeren van doelen en taken geeft een gevoel van voldoening, en voldoening geeft zin'. Verklaart meteen waarom mijn werkloze leven soms zo zinloos voelt. Ik ben een ster in het stellen van doelen, bedenken van taken, het maken van lijstjes met acties die me aan een baan moeten helpen en allerhande huishoudelijke klussen. Het uitvoeren echter, dat is nogal een struikelblok. Maar ook daarover wellicht later een ander stukje.

Ik heb een vriendin die er bewust voor heeft gekozen een minder uitdagende baan aan te nemen, zodat ze geen stress ervaart, om 5 uur de deur achter zich dicht kan trekken om vervolgens de dingen te gaan doen waar ze echt gelukkig van wordt. Daar is echt wel wat voor te zeggen. Maar het liefst ben ik gewoon dag in dag uit, werk of geen werk, honderd procent gelukkig met mijn leven. Gelukkig heeft het boek daar ook een antwoord op: 'Bedenk dat geen enkele situatie honderd procent goed of slecht is. Alles is relatief en een bepaalde mate van ontevredenheid zul je altijd houden. Hoge verwachtingen maken het werk alleen maar lastiger en zorgen ervoor dat je sneller gefrustreerd raakt. Ook over jezelf.'

Goh.

Het boek waar ik het in dit stukje over heb is 'Versimpel je leven' van Sjoukje van de Kolk. Niet perse een aanrader, want het staat bol van de schoten voor open doel en relativeert het leven soms bijna kapot. Maar het levert wel weer inspiratie op voor een stukje. En juist boeken waar je het niet geheel mee eens bent, zetten je aan het denken over je eigen zienswijzen, zo blijkt.

1 opmerking:

  1. Mooi! En inderdaad, een boek waar je het niet mee eens bent zet je ook aan het denken. Het fijne daarvan is dat je gaat bedenken wat je dan wel vindt. In plaats van een boek die vertelt wat je het liefst zou willen denken..xx winnie

    BeantwoordenVerwijderen