Fitter, nuttiger, vrolijker

Sneeuw, ijs, regen, de griep en algehele malaise weerhielden me er de afgelopen tijd regelmatig van om te gaan hardlopen. Maar - en dat is best wel iets nieuws voor mij en iets waar ik best een beetje trots op ben - ik zet wel door. Ik denk niet: "Nou, nu heb ik al zó lang niet gerend dat ik net zo goed helemaal kan stoppen. Mijn conditie is toch alweer naar ver beneden het nulpunt gezakt." Hoewel dat laatste helaas wel waar is en mijn fitheid dus echt schrikbarend langzaam verbetert, blijf ik rennen. Ik moet ook wel, want ik heb me ingeschreven voor mijn eerste race! Op 26 mei ren ik 5 kilometer tijdens de Marikenloop in Nijmegen - door de mannelijke Nijmegenaren ook wel eens liefkozend de tamponnenrace genoemd. Als ik me vanaf nu echt eens strikt aan mijn schema zou houden, ren ik over een paar weken al mijn eerste 5 kilometer. Alleen schijnt er wéér sneeuw te komen en is die algehele malaise er ook nog steeds, dus is het wel fijn om nog een beetje speling te hebben.

Maar hoewel ik me soms echt naar buiten moet slepen, voel ik me iedere keer na een rondje rennen veel lekkerder in mijn vel. Fitter, nuttiger, vrolijker - zeker als het zonnetje ook nog eens mijn pad bescheen, zoals vandaag. Tijdens het lopen denk ik soms heus wel: "Jemig ik kan écht niet meer! Pleh! Mag ik al stoppen?" Maar als ik thuis kom, overheerst toch meestal het "Oh, was dit het al?!"-gevoel.

Ik ben dus niet altijd even gemotiveerd om te gaan en ook tijdens het rennen zijn er soms obstakels die mijn spirit doen kelderen. Zoals een niet-werkende GPS. Waardoor de toch al niet zo gezellige stem van de RunKeeper mevrouw constant in mijn oor tettert dat ik nog maar nul kilometer gelopen heb. Met een gemiddelde snelheid van 0 minuten per kilometer. En een huidige snelheid van 0 kilometer per uur. Terwijl ik toch echt de billen uit m'n broek ren. Soms zijn er pijntjes, kan ik echt niet meer normaal ademhalen, zijn er 405834 loslopende honden in het park (ik ben altijd bang dat ze in m'n kuiten zullen bijten...) en vallen mijn oordopjes constant uit mijn oren. Niet dat ik goede renmuziek op mijn telefoon heb staan, maar anders hoor ik de RunKeeper mevrouw niet zeggen hoe ver ik nog moet. 

Naast een goede hardloopplaylist, zou ook betere hardloopgear niet misstaan. Ik heb één mooi broekje, maar die is voor nu te koud. Verder ren ik in een eeuwenoude jazzdance legging, oude shirtjes en slobbertruien. Dat werkt ook niet echt motiverend hoor, als je dan steeds allemaal hippe dames in funky outfitjes voorbij ziet stiefelen. Ik concludeer bij dezen dan ook dat ik nodig moet shoppen. Anders haal ik die 5K in mei natuurlijk nóóit.