Sometimes my mind plays tricks on me

Een vriendin van mij probeert een paar kilootjes kwijt te raken. Ik vind dat natuurlijk helemaal niet nodig, maar zij zegt dat ze op haar allerzwaarst is en voelt zich daar niet lekker bij. Best een herkenbaar gevoel voor veel ladies in the house, denk ik. Maar, zo vertelde ze, het is zó moeilijk om niet te snoepen en om alle verleidingen in de supermarkt te weerstaan. Terwijl ze wéét dat het écht beter is om van alle zoetigheid en chocola (!) af te blijven. Dat ze zich veel beter voelt als ze gezond eet dan wanneer ze snoept. Zelfs het vooruitzicht op de geweldige beloning die ze zichzelf heeft gesteld als de kilo's er af zijn, lijkt niet genoeg. Ze snoept nog steeds stiekem de hagelslag rechtstreeks uit het pak, terwijl ze wéét dat ze veel beter een handje elitehaver kan eten.

Ook ik doe, zo blijkt, best veel dingen waarvan ik weet dat ze niet goed voor me zijn. Of waarvan ik weet dat er een (veel) beter alternatief is. En ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat dat niet alleen voor mij en mijn vriendinnetje geldt. Maar waaróm? Waarom zijn we zo zelfdestructief (al klinkt dat natuurlijk wel een beetje dramatisch)? Maar toch... Waarom...

• ... ga ik niet hardlopen, terwijl ik wéét dat het goed voor me is, en dat ik me na een run superfit en blij voel?
• ... blijf ik soms urenlang blogs van anderen lezen, terwijl ik wéét dat ik veel blijer word van zelf schrijven of - ik noem maar een dwarsstraat - hardlopen? 
• ... kan ik als er eten voor mijn neus staat daar niet van afblijven, totdat het op is, terwijl ik wéét dat ik allang genoeg heb gehad en een propvol gevoel krijg als ik dooreet? 
• ... pak ik nóóit de gitaar om te oefenen, terwijl ik écht graag gitaar wil kunnen spelen?
• ... drink ik soms op een dag veel te weinig, terwijl ik wéét dat ik me veel beter voel als ik genoeg water of thee drink? 
• ... drink ik soms juist teveel alcohol, terwijl ik wéét dat ik dan de volgende dag brak ben en ik dat een van de verschrikkelijkste statussen-van-zijn vind?
• ... blijf ik - in het verlengde van het vorige - vaak het langst hangen op borrels en feestjes, terwijl <zie boven>?
• ... ruim ik mijn zooi niet altijd achter mijn kont op, terwijl ik wéét dat het me zoveel ergernis zou schelen als ik afwas meteen in de vaatwasser zet, kleren netjes over mijn stoel hang, schoenen gewoon in de hal zet en de vuilniszak meteen in de container gooi?
• ... zit ik vaak zó lang tegen telefoontjes aan te hikken, terwijl ik wéét dat dat hikken veel meer energie kost dan gewoon direct in de telefoon te klimmen (haha, wat een leuke Fancy uitdrukking)?

Herkenbaar? Welke grapjes halen jouw hersenen met jou uit? En vooral: welke trucjes heb je om dat gestoorde brein van je om de tuin te leiden en dus wél meteen de dingen te doen waarvan je weet dat die beter, leuker, fijner en gezonder voor je zijn?